سفارش تبلیغ
صبا ویژن

جرعه‌ جوانی‌

ویژگی‌ها و زیبایی‌ها

جوانی‌ بهار باطراوت‌ زندگی‌ است‌. گل‌ نشاط‌، شادابی‌،تلاش‌،اراده‌،پشتکار، نوگرایی‌، فضیلت‌ جویی‌ و گرایش‌های‌ مذهبی‌ در این‌ فصل‌ می‌شکفدو حیات‌ را فرحبخش‌ و شیرین‌ می‌کند. جرقه‌های‌ هویت‌ جویی‌، استقلال‌ طلبی‌و تمایز یافتگی‌ که‌ به‌ نوعی‌ با بازیابی‌ و بازسنجی‌ گذشته‌ خود و جامعه‌ همراه‌است‌، نخست‌ در دوران‌ جوانی‌ پدید می‌آید. البته‌ در این‌ مقطع‌ ، خطربی‌هویتی‌، احساس‌ پوچی‌، به‌ هدر رفتن‌ نیروهای‌ انسانی‌ و زدودن‌ قدرت‌اندیشه‌، سست‌ شدن‌ رشته‌های‌ پیوند اجتماعی‌ و احساس‌ تعلق‌ به‌ جمع‌ و به‌فراموشی‌ سپردن‌ اندیشه‌های‌ متعالی‌ انسان‌ نیز وجود دارد؛ آفاتی‌ که‌ می‌توان‌آن‌ را رهاورد تهاجم‌ گسترده‌ اندیشه‌های‌ دنیا گرایانه‌ دانست‌.

در کنار این‌ ویژگی‌ها، امید به‌ آینده‌ مهم‌ترین‌ خصوصیت‌ زندگی‌ یک‌جوان‌ به‌ شمار می‌آید. امید چراغی‌ است‌ که‌ با روشن‌ نگه‌ داشتن‌ آن‌ نیازها،علایق‌، خواست‌ها و تمایلات‌ سمت‌ و سوی‌ سالم‌ می‌یابد و با اتکا به‌ نیروی‌اراده‌ و تصمیم‌، جامه‌ عمل‌ می‌پوشد. جوان‌ وقتی‌ به‌ شرایط‌ موجود خود عشق‌می‌ورزد و از اراده‌ و تلاش‌ برخوردار می‌گردد که‌ افق‌ آینده‌ را روشن‌ بیند.نشاط‌ امید بخش‌ ، نیروی‌ محرّک‌ برای‌ حیات‌ و لذت‌ بردن‌ از کوشش‌ است‌.امام‌ علی‌(ع) بر روشن‌ ماندن‌ چراغ‌ امید تأکید می‌ورزد و ناامیدی‌ رابزرگ‌ترین‌ آفت‌ آدمی‌ می‌شمرد:

(قلب‌ الانسان‌) و ان‌ ملکه‌ الیأس‌ قتله‌ الأسف‌؛ هنگامی‌ که‌ ناامیدی‌ قلب‌آدمی‌ را تسخیر کند، تأسف‌ وی‌ را از پای‌ در آورد.
زندگی‌ را یأس‌، خواب‌ آور بود
این‌ دلیل‌ سستی‌ عنصر بود
از دمش‌ میرد قوای‌ زندگی‌
خشک‌ گردد چشمه‌های‌ زندگی‌

نیازهای‌ درونی‌ و خواست‌ های‌ عمومی‌ جوانان‌، از جمله‌ حس‌ زیبایی‌دوستی‌ آنان‌ ، مورد توجه‌ و دقت‌ امیرمؤمنان‌ علی‌(ع) بود.

روزی‌ آن‌ حضرت‌ با غلامش‌ قنبر برای‌ تهیه‌ لباس‌ به‌ بازار رفتند و دو جامه‌خرید، یکی‌ به‌ سه‌ درهم‌ و دیگری‌ به‌ دو درهم‌. آنگاه‌ به‌ قنبر فرمود: لباس‌ سه‌درهمی‌ را تو بردار. قنبر گفت‌: مولای‌ من‌، شایسته‌تر آن‌ است‌ شما لباس‌ سه‌درهمی‌ بپوشید؛ زیرا بر فراز منبر می‌روید و با مردم‌ سخن‌ می‌گویید. امام‌پاسخ‌ داد: خیر، تو جوانی‌ و مانند دیگر جوانان‌ به‌ آراستگی‌ و زیبایی‌ رغبت‌بسیار داری‌.

امام‌ همواره‌ با رفتاری‌ نیک‌ و سرشار از مهربانی‌ راهنمای‌ جوانان‌می‌گشت‌. آن‌ بزرگوار فرزند جوانش‌ را چنین‌ رهنمود می‌دهد: همانا دل‌ جوان‌چون‌ زمین‌ ناکاشته‌ آماده‌ است‌ که‌ هر بذری‌ در آن‌ افکنند می‌پذیرد؛ و من‌ پیش‌از آن‌ که‌ دلت‌ سخت‌ شود و مغزت‌ انباشته‌ گردد، به‌ پرورشت‌ پرداختم‌ تا کوشابه‌ کار خویش‌ رُوی‌ آوری‌؛ و آنچه‌ در پی‌ آزمودن‌ آنی‌ ـ پی‌ آن‌ که‌ رنج‌ جست‌و جو بری‌ ـ از تجربه‌ اندوختگان‌ به‌ دست‌ آوری‌ و از تجربه‌ آزمایی‌ معاف‌گردی‌. بدان‌ امید که‌ آنچه‌ بر ما گذشته‌ است‌ در یابی‌ و آنچه‌ برای‌ ما تاریک‌بود، بر تو روشن‌ شود. 

پند امام‌، دغدغه‌های‌ شخصی‌ و اجتماعی‌ نسل‌ نو را برطرف‌می‌سازد ؛ جوانان‌ را به‌ اندیشه‌ در گذر عمر و بهره‌مندی‌ از فرصت‌ها رهنمون‌می‌شود و راه‌ تصمیم‌های‌ بزرگ‌ و سامان‌ دهی‌ به‌ وضعیت‌ تحصیل‌، اشتغال‌ وزندگی‌ را می‌نمایاند.




تاریخ : چهارشنبه 88/7/1 | 12:35 عصر | نویسنده : | نظر

  • قالب وبلاگ | بلاگ اسکای | ایران موزه