شناخت قرآن برای هر فرد عالم به عنوان یک فرد عالم و برای هر فرد مؤمن به عنوان یک فرد مؤمن،امری ضروری و واجب است.نگاهی به تاریخ این نکته را روشن می کند که عملاً هیچ کتابی به اندازة قرآن بر روی جوامع بشری و بر زندگی انسانها تاثیر نگذاشته است وبه همین جهت است که قرآن خود به خود وارد بحث جامعه شناسی می شود و جزو موضوعات مورد بررسی این علم قرار می گیرد. معنای این سخن این است که بررسی و تحقیق پیرامون تاریخ جهان در این 14قرن عموماً و شناخت جوامع اسلامی خصوصاً،بدون شناخت قرآن میسر نیست.اما ضروری بودن شناخت قرآن برای یک مومن مسلمان از آن جهت است که منبع اصلی و اساسی دین و ایمان و اندیشه یک مسلمان وآنچه به زندگی او حرارت ومعنی وحرمت وروح می دهد قرآن است.

قرآن مثل بعضی کتابهای مذهبی نیست که یک سلسله مسائل رمزآسا در مورد خدا و خلقت و تکوین مطرح کرده باشد وحداکثر یک سلسله اندرزهای سادة اخلاقی هم ضمیمه کرده باشد و بس. به طوری که مومنین ناچار باشند دستورها و اندیشه ها را از منابع دیگر اخذ کنند.قرآن اصول معتقدات و افکار و اندیشه هایی را که برای یک انسان به عنوان یک موجود با ایمان و صاحب عقیده لازم و ضروری است و همچنین اصول تربیت و اخلاق و نظامات اجتماعی و خانوادگی را بیان کرده و تنها توضیح و تفسیر و تشریح و احیاناً اجتهاد را بر عهدة سنت یا اجتهاد گذاشته است.قرآن مقیاس و معیار همه منابع دیگر است و ما باید حدیث و سنت را با معیار قرآن بسنجیم تا اگر با قرآن مطابق بود بپذیریم وگرنه نپذیریم .

رسول اکرم (ص) و ائمه اطهار(ع) می فرمودند احادیث ما را بر قرآن عرضه بدارید اگر بر قرآن منطبق نبود،بدانید که ساختگی و جعلی است و ما چیزی به خلاف قرآن نمی گوئیم.