گل سبز علوی
تا نیائی گره از کار بشر وا نشود 
عمق این ظلم و ستم ، جز به تو افشاء نشود 
اشک طفلان پدر مرده ، روان است روان
زخم این خون و جگر ، جز به تو افشاء نشود
کن تمنا زخدا ، تا فرجت زود شود
گل بی خار چمن ، بی تو مصفا نشود
خار و خاشاک همه ، عالم و آدم بگرفت
باغ سبز علوی ، جز به تو پویا نشود
فتنه بر پا شد و حق ، گشت عجین در باطل
نیشتر زن تو بر این ، بی تو مداوا نشود
روبه پیر دگر باره هوائی گردید
به خیالی که در این ملک یلی پا نشود
پرچم سبز امیه است به دست دجال
فتنه شیخ نگر ، عاقل و بینا نشود

ادامه شعر...